พระคาถาสืบชะตาต่ออายุ

อุณหิสสะวิชะยะ

อัตถิ อุณหิสสะ วิชะโย ธัมโม โลเก อะนุตตะโร
สัพพะสัตตะหิตัตถายะ ตังตวังคัณหาหิ เทวะเต
ปะริวัชเช ระชะทัณเฑ อะมะนุสเสหิ ปาวะเก
พะยัคเฆ นาเค วิเส ภูเต อะกาละมะระเณนะ วา
สัพพัสมา มะระณา มุตโต ฐะเปตวา กะละมาริตัง
ตัสเสวะ อานุภาเวนะ โหตุ เทโว สุขี สะทา
สุทธะ สีลัง สะมาทายะ ธัมมัง สุจะริตัง จะเร
ตัสเสวะ อานุภาเวนะ โหตุ เทโว สุข สะทา
ลิกขิตัง จินติตัง ปูชัง ธาระนัง วาจะนัง คะรุง
ปะเรสัง เทสะนังสุตวา ตัสสะ อายุ ปะวัฑฒะตีติ

พระคาถาสืบชะตาบท ได้เกิดขึ้นในสมัยพุทธกาล ที่พระพุทธเจ้าได้ทรงเมตตา มอบพระคาาบทนี้ให้เทวดาองค์หนึ่งที่กำลังหมดอายุขัย จะต้องลงไปเสวยกรรมในนรก แต่เทวดาองค์นี้ มีความกลัวมากที่จะต้องลงไปเกิดในเมืองนรกจึงดิ้นรนทุกวิถีทางที่จะไม่ต้องไปแต่ก็ไม่มีใครสมารถจะช่วยเหลือได้ แม้แต่องค์พระอินทร์เองก็ตาม ซึ้งเทวดาองค์นี้ยังโชคดีที่ได้พบกับองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า และพระองค์ท่านทรงแนะนำให้ภาวนาคาถาบทนี้ จะได้มีอายุยืนยาวนานต่อไป เพื่อที่จะได้ใช้เวลาที่เหลืออยู่นี้ บำเพ็ญภาวนา ใช้หนี้กรรมที่มีอยู่ ให้หมดสิ้นลงไป

พระคาถาบทสืบชะตาบทนี้ จึงมีพุทธานุภาพมาก ในเรื่องของการมีอายุยืนยาวและยังทำให้สุขภาพแข็งแรง ไม่เจ็บไข้ได้ป่วยอย่างง่าย ๆ อีกด้วย ผู้ที่มีสุขภาพไม่ดี หรือขี้โรค หรือป่วยเป็นโรคที่รักษายากแล้ว ควรหมั่นท่องภาวนาเป็นประจำ จะหายได้โดยเร็ววัน หรือแม้กระทั่งบุตรและธิดาของผู้ที่มีบิดามารดา หรือ ญาติมิตรที่ต้องดูแล ก็สามารถใช้พระคาถาบทนี้สวดภาวนาอีกทาง ก็จักช่วยให้คนเจ็บและป่วยได้รับอานิสส์นี้ด้วยเช่นกันอีกทางหนึ่งเลยก็ว่าได้ครับ